چگونه ارزون سفر کنیم؟ - زمان سفر، ویزا، اطلاعات و برنامه ریزی سفر
شاید تا همین یه سال پیش خیلی اهمیت نداشت که خرج سفرمون صد یا دویست دلار بیشتر بشه. واسه اینکه راحت تر سفر کنیم می رفتیم مستقیم سراغ ایرلاینهای کلاس بالا و مستقیم ترین راه رو انتخاب می کردیم یا خیلی راحت یه تور می گرفتیم. خدا دلار 1200 تومنی رو بیامرزه. شاید الان واسه خیلی هامون از جمله خود من 100 دلار هم خیلی باشه. 
شاید اینجا دونستن چند تا راه که بشه خرج سفر رو کم کرد خالی از لطف نباشه. هر چند همه این راهها می تونه یه تسکین موقت باشه وقتی هزینه سفر به راحتی سه برابر شده با این کارها شاید بشه چند درصدی هزینه رو کاهش داد ولی قطعا نمیشه تاثیر اون افزایش سرسام آور رو از بین برد. 
البته قطعا هدف از پایین آوردن هزینه، ریاضت کشیدن نیست چون خودم شدیدا با این کار مخالفم. ترجیح میدم به جای سالی مثلا دو بار یه بار برم ولی خودم رو داغون نکنم. البته این دید منه شاید بعضی ها از خوابیدن روی تخت خواب میخ دار هم لذت ببرن! این رو هم بگم که من قصد آموزش ندارم چون چیزی بلد نیستم فقط می خوام این یه کم دونسته ها رو با شما به اشتراک بذارم. قصد نشون دادن افتادگی و این جور چیزا رو ندارم که این حرف رو می زنم واقعا میگم چیز زیادی بلد نیستم.
خوب حالا با هم می خوایم بریم یه سفر مجازی. کجا دوست دارید؟ این یکی مفتیه نگران نباشید. دلار صد هزار تومن هم بشه این یکی سیل تکونش نمیده! پیشنهاد می کنم سراغ آرژانتین و شیلی نریم. خیلی دوره و وقت می خواد. کنیا فکر کنم خوب باشه همه از آفریقا خوششون میاد دست کم تا وقتی که نرفتن! اول باید یه زمان مناسب رو براش انتخاب کنیم. البته بعضی ها انقدر برنامه کاریشون فشرده است که خیلی جای مانور ندارن و مثلا فقط چند روز تعطیلی نوروز رو می تونن برن که خوب بحثی نیست. اما اگه یه مقدار وقت بیشتری داشته باشیم می تونیم زمان مناسب تری رو انتخاب کنیم.
زمان مناسب خیلی می تونه توی لذت بردن از سفر و هزینه ها تاثیر داشته باشه. کلا سال توریستی رو به سه بخش کم توریستی (Low Season)، نیمه توریستی (Medium Season) و توریستی (High Season) تقسیم می کنند. واضحه که هر چی فصل توریستی تر باشه هزینه ها بیشتر میشه. اما کدوم یکی رو انتخاب کنیم؟ خوب این رو باید در مورد اون کشور (اینجا کنیا) بررسی کنیم. بهترین راه برای فهمیدن اینکه کدوم ماهها توریستی هستند و کدومشون کمتر، اینترنته. همیشه یکی از بهترین مرجع ها برای یافتن اطلاعاته. بدون دانش سفر نکنید هیچ وقت. اینترنت فقط برای یافتن دوست جنس مخالف و یا استفاده از Facebook نیست
.کافیه توی Google جستجو کنید. مثلا زدن واژه The Best Time to Travel to Kenya می تونه سایت ها و وبلاگهای زیادی رو براتون بیاره که توضیح میده کدوم ماهها کمتر توریستی هستند و چرا. وبلاگهای پارسی هم می تونند کمک کنند ولی کلا متن های به درد بخور به زبان پارسی کم هستند و بعضی هاشون قابل اطمینان نیستند. (به غیر از وبلاگ من!!! 
)
خوب مثلا یا جستجو کردن فهمیدیم که بهار فصل کم توریستی کنیاست و علتش اینه که به شدت بارونیه و بیشتر حیوونها (که دیدنشون معمولا دلیل اصلی سفر به کنیاست) توی تانزانیا به سر می برن. خوب اگه مثل من باشید و از بارون بدتون بیاد قطعا بهار رو انتخاب نمی کنید حتی با اینکه ارزونتر از فصل های دیگه است. تازه باید در نظر داشته باشیم که کشور داغونی مثلا کنیا جاده های درست و حسابی نداره و قطعا جابه جایی زمینی ممکنه با دشواری مواجه بشه.
جستجو نشون میده که تیر و مرداد ما فصل توریستی کنیاست. خوبه بریم؟ من فکر نکنم. یه نگاه به آب و هوای کنیا توی اون ماهها بندازید. خیلی راحت توی اینترنت می تونید سایتهایی رو (مثل BestTimeToGo و یا WikiTravel) پیدا کنید که اوضاع هوایی یه کشور رو توی ماههای مختلف و کلی اطلاعات دیگه رو بهتون ارائه میدن. هوا خیلی گرمه. احتمالا پره از مگس و پشه. توریست زیاده پس نمیشه خیلی توی آژانسهای کنیایی برای گرفتن تورهای طبیعت گردی چونه زد. تازه شاید مجبور شید توی نوبت بمونید. آخه اروپایی ها که مثل ما قیمت یورو و دلار توی کشورشون تغییر نمی کنه. تازه توی آفریقا به خاطر فقر مردم بومی خیلی سفر نمی کنن. اگه توی چین باشید توی فصل توریستی احتمالا نابود میشید!
من فصل نیمه توریستی رو پیشنهاد می کنم. حیوونها هنوز توی کنیا هستند. هوا نه سرده و نه گرم. اروپایی ها برگشتن به خونه هاشون. جاده ها هم گل آلود نیستند. آژانس ها هم سرشون خلوت تره و مثل فصل کم توریستی خیلی هاشون تعطیل نیستند.
یه چیز دیگه رو که در انتخاب زمان مسافرت باید بهش دقت کنید تعطیلات رسمی اون کشوره. بهتره از بعضی وقتها مثل عیدهای ملی یا تعطیلات چند روزه رسمی اون کشور مثل کریسمس، کارناوالها یا روزهای استقلال دوری کنید چون خود بومی ها به سفر میرن و پس هم پیدا کردن بلیط و جای اقامت سخت تر میشه و هم گرون تر مگر اینکه مثلا هدفتون دیدن اون کارناوال باشه که خوب باید زودتر اقدام به رزرو هتل یا بلیط کنید.
این مثال فقط برای کنیا بود. برای همه کشورهای دنیا میشه این جستجو رو انجام داد. بعضی مناطق مثل جنوب شرق آسیا یا آمریکای جنوبی می تونه الگوی هوایی پیچیده تری داشته باشه یا رفتاری بر خلاف انتظار ما نشون بده. مثلا توی آمریکای جنوبی بیشتر بارون توی تابستونشون می باره برعکس نیم کره شمالی که بارندگی توی تابستان کمترینه. مناطق استوایی دو فصل دارن کم بارش و پر بارش. درجه حرارت خیلی تغییر نمی کنه. فصل پربارش معمولا همراه با بارونهای موسمی هستش که بعضی وقت ها کشور رو غرق می کنه. با جستجو توی یه سایت تصمیم نگیرید. بعضی هاشون سعی می کنند حتی فصل های غیرتوریستی رو نسبتا مناسب جلوه بدن.
تغییر درجه حرارت و میزان بارش در نایروبی پایتخت کنیا از سایت BestTimeToGo.com
بدترین و نامطمئن ترین راه ممکنه برای به دست آوردن آگاهی، آژانس های مسافرتی هستند. بیشتریشون بسیار بی اطلاع هستند و حتی اگه چیزی رو نمی دونن جواب بی سر و ته میدن و مسافر رو گمراه می کنند. به راحتی بهشون اعتماد نکنید (منظورم از لحاظ اطلاعاته). حتی در مورد اطلاعاتی که در مورد پروازها میدن. هنر این آژانس ها استفاده از بی اطلاعی مردمه پس تا می تونید بدونید!
همیشه فصل های کم توریستی بد نیستند. مثلا من پرو و بولیوی رو توی فصل کم توریستی رفتم. خیلی هم با مشکل مواجه نشدم. فقط وقتی برگشتم فهمیدم یه هفته بعد سیل غرب بولیوی و شسته و با خودش برده!
در کل من فصل نیمه توریستی رو پیشنهاد می کنم که معمولا میشه یه ماه قبل و یه ماه بعد از شروع و اتمام فصل توریستی. (ببینید این یه پیشنهاده نه یه قانون!) نیاز به گفتن نیست که تو بعضی از کشورها مثل ترکیه و مالزی سفر ایرانی ها هم می تونه توی قیمت ها تاثیر گذار باشه مخصوصا توی نوروز ولی در مورد جاهای دورتر فکر نکنم مشکلی به وجود بیاره.
فقط آب و هوا نیست که می تونه تاثیر گذار باشه. باید ببینیم چی داره ما رو تا اونجا می کشونه. من دارم میرم کنیا حیوونها رو ببینم. اگه هوا خوب باشه و شلوغ هم نباشه ولی حیوونها نباشن به چه درد من می خوره. یا دارم میرم نپال هیمالیا رو ببینم. اگه همه جا گرد و خاکی باشه و کوهها معلوم نباشن خوب من به بخش عمده اهداف سفرم نرسیدم. باید ببینیم هدفمون از این سفر چیه و با در نظر گرفتن همه اینها بهترین و ارزون ترین ماه رو انتخاب کنیم.
ماه رو مشخص کردیم. حالا ویزا می خوایم. از اونجا که پاسپورتمون از لحاظ اعتبار توی دنیا سومه البته از آخر پس تقریبا برای رفتن به جهنم هم ویزا می خوایم! 
راحت ترین راه آژانس های مسافرتی هستند. قبل از اینکه دلار گرون بشه برای بعضی از جاها مثل روسیه یا چین شاید خیلی هم انتخاب بدی نبودن و نیستند ولی برای مقصدهای یه کمی سخت تر یا عجیب تر هم گرون هستند و هم معمولا اطلاعات غلط میدن و سعی می کنن گرفتن ویزای فلان کشور رو کاری خیلی سخت و تخصصی نشون بدن تا شما مطمئن بشید که بدون کمک اونها هیچ کاری ازتون برنمیاد. مثلا من ویزای مکزیک رو خودم با مراجعه به سفارت گرفتم چهل هزار تومن. رزرو بلیط هواپیما و هتل هم نمی خواست. قبلش به چند تا آژانس زنگ زدم. قیمت ها از ششصد هزار تومن شروع می شد تا یک میلیون! تازه همشون می گفتن باید هتل رزرو کنی (البته رزرو رو باید از خودمون بگیری) و اصل بلیط رو می خوان. وقتی این قیمتها رو به کارمند سفارت گفتم مخش سوت کشید. 
دو ماه پیش ویزای برزیل رو گرفتم شصت هزار تومن در حالیکه آژانس ها 105 دلار می خواستند نزدیک 400 هزار تومن. تازه کلی هم منت میذاشتن که ما چند بار ورود می گیرم در حالیکه خودتون به سفارت بگید چند بار ورود می خوام خودش میده.
بهتره برای ویزا (اگه وقت دارید) خودتون برید سفارت. پیدا کردنشون خیلی راحته. یه سر به سایت وزارت امور خارجه ایران بزنید و آدرس و شماره تلفنشون رو (که همیشه آپدیت هستش) پیدا کنید. زنگ بزنید و اطلاعات دقیق بگیرید. از سوال پرسیدن خجالت نکشید. اهمیت ندید که بعضی از پرسنل سفارتها با خودشون هم دعوا دارن شما کار خودتون رو بکنید. بذارید هر چه قدر طرف دلش خواست خودش رو کج و کوله کنه! بعضی از سفارتها هم مثل ایتالیا یا برزیل سایت دارن. بد نیست از مدارک مورد نیاز برای ویزا که توی سایت زدن یه پرینت بگیرید و بعد برید سفارت چون بعضی وقتها چیزهایی ازتون می خوان که توی سایت ننوشتن و ادعا می کنند که توی سایت هستش. توی سفارت برزیل این اتفاق برام افتاد. داشتن اون پرینت، می تونه دهان مربوطه رو ببنده!
(ظاهرا توی سایت وزارت امور خارجه نشانی سفارتخونه ها رو از گزینه "سفارتخانه ها" به گزینه "تشریفات" منتقل کردن) اما واسه کشورهایی که توی ایران سفارت ندارن بهترین راه جستجو تو اینترنته. مثلا سفارت پرو توی برزیل رو من اینجوری پیدا کردم. توی گوگل زدم: Peru Embassy in Brazil چند تا سایت هست که کارشون همینه (مثل embassy-finder) .اینجوری فهمیدم که پرو هم توی سائوپائولو و هم توی ریودوژانیرو کنسولگری داره و آدرسشون رو درآوردم. اما چه طور باید می فهمیدم که چی می خواد؟ بعضی از این سفارت ها سایت دارند و اگه توی قسمت ویزا بگردید می تونید ببینید که چه مدارکی می خواد. بعضی وقتها که اطلاعات کمه می تونید به سایت وزارت امور خارجه (Foreign Affairs) اون کشور یا وزارت جهانگردی سر بزنید. توی قسمت سرویسهای کنسولی معمولا میشه یه چیزهایی گیر آورد.
شاید اینجا دونستن چند تا راه که بشه خرج سفر رو کم کرد خالی از لطف نباشه. هر چند همه این راهها می تونه یه تسکین موقت باشه وقتی هزینه سفر به راحتی سه برابر شده با این کارها شاید بشه چند درصدی هزینه رو کاهش داد ولی قطعا نمیشه تاثیر اون افزایش سرسام آور رو از بین برد. البته قطعا هدف از پایین آوردن هزینه، ریاضت کشیدن نیست چون خودم شدیدا با این کار مخالفم. ترجیح میدم به جای سالی مثلا دو بار یه بار برم ولی خودم رو داغون نکنم. البته این دید منه شاید بعضی ها از خوابیدن روی تخت خواب میخ دار هم لذت ببرن! این رو هم بگم که من قصد آموزش ندارم چون چیزی بلد نیستم فقط می خوام این یه کم دونسته ها رو با شما به اشتراک بذارم. قصد نشون دادن افتادگی و این جور چیزا رو ندارم که این حرف رو می زنم واقعا میگم چیز زیادی بلد نیستم.
خوب حالا با هم می خوایم بریم یه سفر مجازی. کجا دوست دارید؟ این یکی مفتیه نگران نباشید. دلار صد هزار تومن هم بشه این یکی سیل تکونش نمیده! پیشنهاد می کنم سراغ آرژانتین و شیلی نریم. خیلی دوره و وقت می خواد. کنیا فکر کنم خوب باشه همه از آفریقا خوششون میاد دست کم تا وقتی که نرفتن! اول باید یه زمان مناسب رو براش انتخاب کنیم. البته بعضی ها انقدر برنامه کاریشون فشرده است که خیلی جای مانور ندارن و مثلا فقط چند روز تعطیلی نوروز رو می تونن برن که خوب بحثی نیست. اما اگه یه مقدار وقت بیشتری داشته باشیم می تونیم زمان مناسب تری رو انتخاب کنیم.
زمان مناسب خیلی می تونه توی لذت بردن از سفر و هزینه ها تاثیر داشته باشه. کلا سال توریستی رو به سه بخش کم توریستی (Low Season)، نیمه توریستی (Medium Season) و توریستی (High Season) تقسیم می کنند. واضحه که هر چی فصل توریستی تر باشه هزینه ها بیشتر میشه. اما کدوم یکی رو انتخاب کنیم؟ خوب این رو باید در مورد اون کشور (اینجا کنیا) بررسی کنیم. بهترین راه برای فهمیدن اینکه کدوم ماهها توریستی هستند و کدومشون کمتر، اینترنته. همیشه یکی از بهترین مرجع ها برای یافتن اطلاعاته. بدون دانش سفر نکنید هیچ وقت. اینترنت فقط برای یافتن دوست جنس مخالف و یا استفاده از Facebook نیست
.کافیه توی Google جستجو کنید. مثلا زدن واژه The Best Time to Travel to Kenya می تونه سایت ها و وبلاگهای زیادی رو براتون بیاره که توضیح میده کدوم ماهها کمتر توریستی هستند و چرا. وبلاگهای پارسی هم می تونند کمک کنند ولی کلا متن های به درد بخور به زبان پارسی کم هستند و بعضی هاشون قابل اطمینان نیستند. (به غیر از وبلاگ من!!! )خوب مثلا یا جستجو کردن فهمیدیم که بهار فصل کم توریستی کنیاست و علتش اینه که به شدت بارونیه و بیشتر حیوونها (که دیدنشون معمولا دلیل اصلی سفر به کنیاست) توی تانزانیا به سر می برن. خوب اگه مثل من باشید و از بارون بدتون بیاد قطعا بهار رو انتخاب نمی کنید حتی با اینکه ارزونتر از فصل های دیگه است. تازه باید در نظر داشته باشیم که کشور داغونی مثلا کنیا جاده های درست و حسابی نداره و قطعا جابه جایی زمینی ممکنه با دشواری مواجه بشه.
جستجو نشون میده که تیر و مرداد ما فصل توریستی کنیاست. خوبه بریم؟ من فکر نکنم. یه نگاه به آب و هوای کنیا توی اون ماهها بندازید. خیلی راحت توی اینترنت می تونید سایتهایی رو (مثل BestTimeToGo و یا WikiTravel) پیدا کنید که اوضاع هوایی یه کشور رو توی ماههای مختلف و کلی اطلاعات دیگه رو بهتون ارائه میدن. هوا خیلی گرمه. احتمالا پره از مگس و پشه. توریست زیاده پس نمیشه خیلی توی آژانسهای کنیایی برای گرفتن تورهای طبیعت گردی چونه زد. تازه شاید مجبور شید توی نوبت بمونید. آخه اروپایی ها که مثل ما قیمت یورو و دلار توی کشورشون تغییر نمی کنه. تازه توی آفریقا به خاطر فقر مردم بومی خیلی سفر نمی کنن. اگه توی چین باشید توی فصل توریستی احتمالا نابود میشید!
یه چیز دیگه رو که در انتخاب زمان مسافرت باید بهش دقت کنید تعطیلات رسمی اون کشوره. بهتره از بعضی وقتها مثل عیدهای ملی یا تعطیلات چند روزه رسمی اون کشور مثل کریسمس، کارناوالها یا روزهای استقلال دوری کنید چون خود بومی ها به سفر میرن و پس هم پیدا کردن بلیط و جای اقامت سخت تر میشه و هم گرون تر مگر اینکه مثلا هدفتون دیدن اون کارناوال باشه که خوب باید زودتر اقدام به رزرو هتل یا بلیط کنید.
این مثال فقط برای کنیا بود. برای همه کشورهای دنیا میشه این جستجو رو انجام داد. بعضی مناطق مثل جنوب شرق آسیا یا آمریکای جنوبی می تونه الگوی هوایی پیچیده تری داشته باشه یا رفتاری بر خلاف انتظار ما نشون بده. مثلا توی آمریکای جنوبی بیشتر بارون توی تابستونشون می باره برعکس نیم کره شمالی که بارندگی توی تابستان کمترینه. مناطق استوایی دو فصل دارن کم بارش و پر بارش. درجه حرارت خیلی تغییر نمی کنه. فصل پربارش معمولا همراه با بارونهای موسمی هستش که بعضی وقت ها کشور رو غرق می کنه. با جستجو توی یه سایت تصمیم نگیرید. بعضی هاشون سعی می کنند حتی فصل های غیرتوریستی رو نسبتا مناسب جلوه بدن.
تغییر درجه حرارت و میزان بارش در نایروبی پایتخت کنیا از سایت BestTimeToGo.com
همیشه فصل های کم توریستی بد نیستند. مثلا من پرو و بولیوی رو توی فصل کم توریستی رفتم. خیلی هم با مشکل مواجه نشدم. فقط وقتی برگشتم فهمیدم یه هفته بعد سیل غرب بولیوی و شسته و با خودش برده!
در کل من فصل نیمه توریستی رو پیشنهاد می کنم که معمولا میشه یه ماه قبل و یه ماه بعد از شروع و اتمام فصل توریستی. (ببینید این یه پیشنهاده نه یه قانون!) نیاز به گفتن نیست که تو بعضی از کشورها مثل ترکیه و مالزی سفر ایرانی ها هم می تونه توی قیمت ها تاثیر گذار باشه مخصوصا توی نوروز ولی در مورد جاهای دورتر فکر نکنم مشکلی به وجود بیاره.فقط آب و هوا نیست که می تونه تاثیر گذار باشه. باید ببینیم چی داره ما رو تا اونجا می کشونه. من دارم میرم کنیا حیوونها رو ببینم. اگه هوا خوب باشه و شلوغ هم نباشه ولی حیوونها نباشن به چه درد من می خوره. یا دارم میرم نپال هیمالیا رو ببینم. اگه همه جا گرد و خاکی باشه و کوهها معلوم نباشن خوب من به بخش عمده اهداف سفرم نرسیدم. باید ببینیم هدفمون از این سفر چیه و با در نظر گرفتن همه اینها بهترین و ارزون ترین ماه رو انتخاب کنیم.
راحت ترین راه آژانس های مسافرتی هستند. قبل از اینکه دلار گرون بشه برای بعضی از جاها مثل روسیه یا چین شاید خیلی هم انتخاب بدی نبودن و نیستند ولی برای مقصدهای یه کمی سخت تر یا عجیب تر هم گرون هستند و هم معمولا اطلاعات غلط میدن و سعی می کنن گرفتن ویزای فلان کشور رو کاری خیلی سخت و تخصصی نشون بدن تا شما مطمئن بشید که بدون کمک اونها هیچ کاری ازتون برنمیاد. مثلا من ویزای مکزیک رو خودم با مراجعه به سفارت گرفتم چهل هزار تومن. رزرو بلیط هواپیما و هتل هم نمی خواست. قبلش به چند تا آژانس زنگ زدم. قیمت ها از ششصد هزار تومن شروع می شد تا یک میلیون! تازه همشون می گفتن باید هتل رزرو کنی (البته رزرو رو باید از خودمون بگیری) و اصل بلیط رو می خوان. وقتی این قیمتها رو به کارمند سفارت گفتم مخش سوت کشید. دو ماه پیش ویزای برزیل رو گرفتم شصت هزار تومن در حالیکه آژانس ها 105 دلار می خواستند نزدیک 400 هزار تومن. تازه کلی هم منت میذاشتن که ما چند بار ورود می گیرم در حالیکه خودتون به سفارت بگید چند بار ورود می خوام خودش میده.
بهتره برای ویزا (اگه وقت دارید) خودتون برید سفارت. پیدا کردنشون خیلی راحته. یه سر به سایت وزارت امور خارجه ایران بزنید و آدرس و شماره تلفنشون رو (که همیشه آپدیت هستش) پیدا کنید. زنگ بزنید و اطلاعات دقیق بگیرید. از سوال پرسیدن خجالت نکشید. اهمیت ندید که بعضی از پرسنل سفارتها با خودشون هم دعوا دارن شما کار خودتون رو بکنید. بذارید هر چه قدر طرف دلش خواست خودش رو کج و کوله کنه! بعضی از سفارتها هم مثل ایتالیا یا برزیل سایت دارن. بد نیست از مدارک مورد نیاز برای ویزا که توی سایت زدن یه پرینت بگیرید و بعد برید سفارت چون بعضی وقتها چیزهایی ازتون می خوان که توی سایت ننوشتن و ادعا می کنند که توی سایت هستش. توی سفارت برزیل این اتفاق برام افتاد. داشتن اون پرینت، می تونه دهان مربوطه رو ببنده!
البته خوب واضحه ویزای بعضی کشورها راحت و بعضی هاش هم کمی سخته. ولی قطعا با داشتن کمی اعتماد به نفس و شاید هم یه کمی شانس بشه از عهده همش براومد. خوب معلومه کسی که بخواد ویزای توریستی استرالیا رو بگیره در حالیکه پاسپورتش سفیده، با مشکل مواجه میشه هرچند که غیر ممکن نیست. بهتره چند تا سفر رفته باشه و بعد به سراغ جاهایی مثل اروپا یا استرالیا بره.
اگه هم به هر دلیلی خواستید از راه یه آژانس مسافرتی ویزا بگیرید باز هم بهتره مستقیم سراغ اولین آژانسی که می شناسید نرید. قیمت ویزا توی ایران مثل قیمت پرتقاله. هر کی هر قیمتی دلش خواست میده. می تونید توی اینترنت چندین آژانس رو پیدا کنید و شرایطشون رو با هم مقایسه کنید. می تونید توی گوگل این عبارت رو جستجو کنید: "پکیج ویزای کنیا" که می تونه براتون سایت یه سری آژانس های مسافرتی رو که اینکاره هستند براتون بیاره. اما به نظرم این سایت از همه بهتره چون همه آژانسهایی رو که دستی در فضای مجازی دارند رو جمع کرده: Irantravels یه بخشی هم برای ویزا داره.
نگید داره تبلیغ می کنه ها! فقط معرفیه همین
اگه هم به هر دلیلی خواستید از راه یه آژانس مسافرتی ویزا بگیرید باز هم بهتره مستقیم سراغ اولین آژانسی که می شناسید نرید. قیمت ویزا توی ایران مثل قیمت پرتقاله. هر کی هر قیمتی دلش خواست میده. می تونید توی اینترنت چندین آژانس رو پیدا کنید و شرایطشون رو با هم مقایسه کنید. می تونید توی گوگل این عبارت رو جستجو کنید: "پکیج ویزای کنیا" که می تونه براتون سایت یه سری آژانس های مسافرتی رو که اینکاره هستند براتون بیاره. اما به نظرم این سایت از همه بهتره چون همه آژانسهایی رو که دستی در فضای مجازی دارند رو جمع کرده: Irantravels یه بخشی هم برای ویزا داره.
نگید داره تبلیغ می کنه ها! فقط معرفیه همین
مهم نیست که ویزای کنیا توی این لیست نیست. هر کدوم رو که بزنید پکیج کامل اون آژانس رو میاره که اگه ویزای کنیا رو هم بگیرن خوب توش هست قطعا. ولی باز هم پیشنهاد می کنم قبلش در مورد هزینه ویزا و مدارکی که نیاز هست تحقیق کنید که حداقل مجبور نشید مدارک الکی به آژانس بدید به ویژه اگه نیاز به ترجمه مدارک باشه که هزینه بر هم هست. معمولا هزینه آژانس ها دو تا سه برابر قیمت سفارت خونه است.
بدون شک دونستن می تونه هزینه سفر رو پایین بیاره. چه طوری از فرودگاه بریم هتل (این قسمت معمولا گرونه اگه بخواید تاکسی بگیرید) چه طور فلان مقصد بریم و کجاها اصلا دیدنی هستند و ... برای به دست آوردن اینجور اطلاعات معمولا دو راه دارید: کتاب و اینترنت. کتابهای زیادی در مورد سفر به کشورهای مختلف نوشته میشن و توشون همه جور اطلاعات در مورد جاهای دیدنی، اقامت، چگونگی سفر، تبدیل پول و ... پیدا میشه.
بزرگترین مجموعه و معتبرترین این کتابها، کتابهای شرکت Lonely Planet هستش که در مورد همه کشورهای جهان به چندین زبون مختلف (که قطعا پارسی تو این لیست نیست!) به چاپ میرسه. در مورد بعضی از کشورهای کم توریستی جهان مثل ایران هر چند سال و در مورد بعضی از کشورها مثل ایتالیا سالی دو بار این کتابها مورد تجدید نظر قرار می گیرن. این شرکت در اصل یه شرکت استرالیایی هستش که سال 1972 تاسیس شد و الان همه سهامش رو BBC World خریده. این شرکت به غیر از کتاب، فیلمهای مستند و مجله هم تولید می کنه.
تقریبا الان هر جای دنیا برید دست توریستهای که به Backpacker (کوله پشتی) معروفند و با هزینه کم سفر می کنند یه دونه از این کتابها می بینید. چه طور تهیه اش کنیم؟ خوب تا اونجا که من میدونم توی ایران اصلا فروشگاه رسمی نداره. جایی هم ندیدم. ولی
چند تا تبلیغ اینترنتی دیدم که ادعا می کردن این کتابها رو تهیه میکنند. این کتابها ارزون نیستن. کلا کتاب توی دنیای صنعتی ارزون نیست. یادمه کتاب ارمنستان رو دوستم توی ایروان خرید 30 دلار. البته میشه توی کشورهای مقصد توی یه سری کتاب فروشی های بزرگ، دست دومش رو با قیمت خیلی پایین تر خرید ولی مسئله اینه که ما می خوایم قبل از سفر از توی این کتاب اطلاعات به دست بیاریم. اون رو چی کار کنیم؟
این کتابها همشون نسخه PDF هم دارن که می تونید آنلاین از سایت خودش یا سایتهایی مثل Amazon خرید کنید. ای بابا حالا کی کارت اعتباری داره؟ راه آخر راه حل ایرانیه. بی خیال کپی رایت!!! بگردید توی اینترنت پیدا میشه. البته نباید انتظار داشته باشید که جدیدترین نسخه اش رو پیدا کنید ولی مسئله اینه که خیلی بین نسخه 2007 با 2013 اختلاف نیست. برج ایفل سر جاشه چه توی 2007 چه توی 2013 ولی ممکنه قیمت هایی که توش ارائه داده عوض شده باشه یا مسیرها و وسایل دسترسی برای مکانی خاص، تغییر کرده باشه.
این کتابها با همه کارا بودنشون یه مشکل از نظر من دارن. توشون عکس نیست. یعنی اون جایی رو که این کتاب توضیح میده رو نمی تونید درک کنید. باید حتما توی اینترنت عکس های اون محل رو جستجو کنید. دیگه اینکه بعضی وقتها نویسنده ها احساسات شخصی شون رو قاطی توضیحات می کنند و طوری در مورد اون مکان می نویسن که آدم یه دل نه صد دل عاشق اون مکان می شه. اما وقتی میری اونجا حالت به هم می خوره!
پس یادتون باشه: چه اینترنت چه کتابهای راهنما فقط مشاور هستند نذارید اونا جای شما تصمیم بگیرن.
کتابهای Lonely Planet برای هر قشری با هر بودجه ای مناسبند. برای دیدن یک مکان، مسافرت داخلی، محل اقامت و رستورانها همه جور پیشنهاد از کاملا لوکس تا کاملا کم هزینه داره. معمولا این کتابها با فصل Getting Started (شروع کنیم) آغاز میشه که توی اون معمولا چند مسیر مختلف با زمان مورد نیاز برای طی کردن اون رو پیشنهاد میده. دقت کنید: پیشنهاد میده. معمولا این پیشنهاد بر این اساسه که شما می خواید خیلی ریلکس بدون عجله این مسیر رو طی کنید و هر جا هم دو سه روز بمونید. شما می تونید اون مسیرها رو توی نصف اون زمان طی کنید یا اصلا چند تا مسیر رو باهم قاطی کنید.
برای تکمیل کردن اطلاعاتی که از این کتاب به دست میارید (اگه بهش دسترسی دارید) از داده های اینترنتی هم استفاده کنید. می تونید برنامه حرکت اتوبوسها و همین طور شرکت های مختلف اتوبوسرانی یه کشور رو جستجو کنید و قیمت ها دستتون بیاد (معمولا خود کتابهای راهنما هم سایت این شرکتها رو ارائه میدن). ایران از معدود کشورهای دنیاست که سیستم اتوبوسرانی اون حالا چه درون و چه برون شهری، دارای برنامه درست و حسابی نیست. تو بیشتر کشورها، شرکت های اتوبوسرانی کاملا خصوصی هستند و بیشترشون سایت هم دارن. حتی یه سری کشورها مثل پرو، بلیط های اتوبوس مثل هواپیما کلاس بندی داره. مثلا ما تونستیم با جستجوی درست، بلیطی رو که حدود 30 دلار قیمت داشت از همون شرکت به قیمت 10 دلار بگیریم. اگه این برنامه زمان بندی رو هم یه پرینت بگیرید یا جایی save کنید خیلی می تونه تو جاهایی که دسترسی به اینترنت ندارید کمکتون کنه. مثلا توی گوگل جستجو کنید "Kenya Bus Schedule" خوب قطعا همه سایتهایی که نشون داده میشه به درد بخور نیستند. قطارها هم همین حالت رو دارن. (در مورد هواپیما یه پست جداگانه خواهم گذاشت)
همین کارها رو هم می تونید برای پیدا کردن جاهایی که بیشترین جاذبه رو برای توریستها دارن انجام بدید چون کتابهای راهنما معمولا این کار رو نمی کنند. مثلا جستجوی "Kenya Top Tourist Attractions" میتونه سایت های خوبی رو در این زمینه بیاره. یکی از اونها که من خیلی ازش خوشم میام سایت About.com هستش. همون عبارت بالا رو هم اگه توی این سایت جستجو کنید اطلاعات خوبی رو میتونید به دست بیارید.
اطلاعاتی مثل ساعت بازدید و روزهای بازدید خیلی به درد بخور هستند چون اون طوری می تونید خیلی بهتر برنامه ریزی کنید. بعضی مکانها مثل موزه ها شنبه یا دوشنبه ها یا حتی سه شنبه ها تعطیل هستند. ندونستن این موضوع می تونه برنامه ریزی یک روزتون رو خراب کنه. یا اینکه بعضی موزه ها اولین یا آخرین یکشنبه هر ماه رایگان هستند. موزه واتیکان که من برای بازدیدش رفتم اینطوری شد و من 20 یورو به نفعم شد.
پرانتز باز، البته خیلی ربطی به این پست نداره یهو یادم افتاد: داشتن یه نقشه توریستی خیلی به درد می خوره. این رو معمولا می تونید توی همون هتل یا هاستلی که اقامت دارید پیدا کنید. اگه به کشوری میرید که ایران تو اون کشور سفارت داره حتما آدرس و شماره تلفنش رو یادداشت کنید و حتما از ویزا و پاسپورتتون یه کپی به همراه داشته باشید یا به خودتون ایمیل کنید. پرانتز بسته!
بدون شک دونستن می تونه هزینه سفر رو پایین بیاره. چه طوری از فرودگاه بریم هتل (این قسمت معمولا گرونه اگه بخواید تاکسی بگیرید) چه طور فلان مقصد بریم و کجاها اصلا دیدنی هستند و ... برای به دست آوردن اینجور اطلاعات معمولا دو راه دارید: کتاب و اینترنت. کتابهای زیادی در مورد سفر به کشورهای مختلف نوشته میشن و توشون همه جور اطلاعات در مورد جاهای دیدنی، اقامت، چگونگی سفر، تبدیل پول و ... پیدا میشه.
بزرگترین مجموعه و معتبرترین این کتابها، کتابهای شرکت Lonely Planet هستش که در مورد همه کشورهای جهان به چندین زبون مختلف (که قطعا پارسی تو این لیست نیست!) به چاپ میرسه. در مورد بعضی از کشورهای کم توریستی جهان مثل ایران هر چند سال و در مورد بعضی از کشورها مثل ایتالیا سالی دو بار این کتابها مورد تجدید نظر قرار می گیرن. این شرکت در اصل یه شرکت استرالیایی هستش که سال 1972 تاسیس شد و الان همه سهامش رو BBC World خریده. این شرکت به غیر از کتاب، فیلمهای مستند و مجله هم تولید می کنه.تقریبا الان هر جای دنیا برید دست توریستهای که به Backpacker (کوله پشتی) معروفند و با هزینه کم سفر می کنند یه دونه از این کتابها می بینید. چه طور تهیه اش کنیم؟ خوب تا اونجا که من میدونم توی ایران اصلا فروشگاه رسمی نداره. جایی هم ندیدم. ولی
چند تا تبلیغ اینترنتی دیدم که ادعا می کردن این کتابها رو تهیه میکنند. این کتابها ارزون نیستن. کلا کتاب توی دنیای صنعتی ارزون نیست. یادمه کتاب ارمنستان رو دوستم توی ایروان خرید 30 دلار. البته میشه توی کشورهای مقصد توی یه سری کتاب فروشی های بزرگ، دست دومش رو با قیمت خیلی پایین تر خرید ولی مسئله اینه که ما می خوایم قبل از سفر از توی این کتاب اطلاعات به دست بیاریم. اون رو چی کار کنیم؟ البته نباید انتظار داشته باشید که جدیدترین نسخه اش رو پیدا کنید ولی مسئله اینه که خیلی بین نسخه 2007 با 2013 اختلاف نیست. برج ایفل سر جاشه چه توی 2007 چه توی 2013 ولی ممکنه قیمت هایی که توش ارائه داده عوض شده باشه یا مسیرها و وسایل دسترسی برای مکانی خاص، تغییر کرده باشه.این کتابها با همه کارا بودنشون یه مشکل از نظر من دارن. توشون عکس نیست. یعنی اون جایی رو که این کتاب توضیح میده رو نمی تونید درک کنید. باید حتما توی اینترنت عکس های اون محل رو جستجو کنید. دیگه اینکه بعضی وقتها نویسنده ها احساسات شخصی شون رو قاطی توضیحات می کنند و طوری در مورد اون مکان می نویسن که آدم یه دل نه صد دل عاشق اون مکان می شه. اما وقتی میری اونجا حالت به هم می خوره!
پس یادتون باشه: چه اینترنت چه کتابهای راهنما فقط مشاور هستند نذارید اونا جای شما تصمیم بگیرن.کتابهای Lonely Planet برای هر قشری با هر بودجه ای مناسبند. برای دیدن یک مکان، مسافرت داخلی، محل اقامت و رستورانها همه جور پیشنهاد از کاملا لوکس تا کاملا کم هزینه داره. معمولا این کتابها با فصل Getting Started (شروع کنیم) آغاز میشه که توی اون معمولا چند مسیر مختلف با زمان مورد نیاز برای طی کردن اون رو پیشنهاد میده. دقت کنید: پیشنهاد میده. معمولا این پیشنهاد بر این اساسه که شما می خواید خیلی ریلکس بدون عجله این مسیر رو طی کنید و هر جا هم دو سه روز بمونید. شما می تونید اون مسیرها رو توی نصف اون زمان طی کنید یا اصلا چند تا مسیر رو باهم قاطی کنید.
برای تکمیل کردن اطلاعاتی که از این کتاب به دست میارید (اگه بهش دسترسی دارید) از داده های اینترنتی هم استفاده کنید. می تونید برنامه حرکت اتوبوسها و همین طور شرکت های مختلف اتوبوسرانی یه کشور رو جستجو کنید و قیمت ها دستتون بیاد (معمولا خود کتابهای راهنما هم سایت این شرکتها رو ارائه میدن). ایران از معدود کشورهای دنیاست که سیستم اتوبوسرانی اون حالا چه درون و چه برون شهری، دارای برنامه درست و حسابی نیست. تو بیشتر کشورها، شرکت های اتوبوسرانی کاملا خصوصی هستند و بیشترشون سایت هم دارن. حتی یه سری کشورها مثل پرو، بلیط های اتوبوس مثل هواپیما کلاس بندی داره. مثلا ما تونستیم با جستجوی درست، بلیطی رو که حدود 30 دلار قیمت داشت از همون شرکت به قیمت 10 دلار بگیریم. اگه این برنامه زمان بندی رو هم یه پرینت بگیرید یا جایی save کنید خیلی می تونه تو جاهایی که دسترسی به اینترنت ندارید کمکتون کنه. مثلا توی گوگل جستجو کنید "Kenya Bus Schedule" خوب قطعا همه سایتهایی که نشون داده میشه به درد بخور نیستند. قطارها هم همین حالت رو دارن. (در مورد هواپیما یه پست جداگانه خواهم گذاشت)
همین کارها رو هم می تونید برای پیدا کردن جاهایی که بیشترین جاذبه رو برای توریستها دارن انجام بدید چون کتابهای راهنما معمولا این کار رو نمی کنند. مثلا جستجوی "Kenya Top Tourist Attractions" میتونه سایت های خوبی رو در این زمینه بیاره. یکی از اونها که من خیلی ازش خوشم میام سایت About.com هستش. همون عبارت بالا رو هم اگه توی این سایت جستجو کنید اطلاعات خوبی رو میتونید به دست بیارید.
اطلاعاتی مثل ساعت بازدید و روزهای بازدید خیلی به درد بخور هستند چون اون طوری می تونید خیلی بهتر برنامه ریزی کنید. بعضی مکانها مثل موزه ها شنبه یا دوشنبه ها یا حتی سه شنبه ها تعطیل هستند. ندونستن این موضوع می تونه برنامه ریزی یک روزتون رو خراب کنه. یا اینکه بعضی موزه ها اولین یا آخرین یکشنبه هر ماه رایگان هستند. موزه واتیکان که من برای بازدیدش رفتم اینطوری شد و من 20 یورو به نفعم شد.
پرانتز باز، البته خیلی ربطی به این پست نداره یهو یادم افتاد: داشتن یه نقشه توریستی خیلی به درد می خوره. این رو معمولا می تونید توی همون هتل یا هاستلی که اقامت دارید پیدا کنید. اگه به کشوری میرید که ایران تو اون کشور سفارت داره حتما آدرس و شماره تلفنش رو یادداشت کنید و حتما از ویزا و پاسپورتتون یه کپی به همراه داشته باشید یا به خودتون ایمیل کنید. پرانتز بسته!
در مورد سایت Wikitravel هم که قبلا گفتم. بعضی از انجمن ها هم خیلی تو دادن اطلاعات جدید مفیدند. مثلا کسی که قصد سفر به تبت داشته باشه نمی تونه از کتابهای راهنما در مورد چگونگی ورود به تبت اطلاعات به روزی رو به دست بیاره چون تبت نیاز به مجوز ورودی داره و قوانینش مرتب عوض میشه. اینجا انجمن ها خیلی به درد می خورند. دو تا سایت قوی هستش که انجمن های خوبی دارن. یکی انجمن خود سایت Lonely Planet و یکی از سایت Trip Advisor که با جستجو توی انجمن اونها میتونید اطلاعات خیلی خوبی رو پیدا کنید. فقط حوصله می خواد. توی پست های انجمن حتما به تاریخ ارسال اون دقت کنید که یه وقت مثلا اطلاعات سال 2008 رو با اطلاعات جدید اشتباه نگیرید. باز هم تاکید میکنم تمام اون سایت ها یا کتابهایی که من معرفی کردم فقط مشتی از یه خرواره.
درسته حجم اطلاعات به زبان پارسی در زمینه سفر توی اینترنت کمه و یا دقیق نیستند ولی بعضی از دوستان انصافا وبلاگهای قوی ای دارن و میشه ازشون اطلاعات خوبی به دست آورد. بعضی از این دوستان جهانگردان و ایرانگردان حرفه ای شناخته شده ای هستند مثل آرش نورآقایی یا محمد گایینی که شاید به نام اینها توی مجلات یا کنار عکس های طبیعت برخورده باشید. لینک وبسایت یا وبلاگ بعضی از این استادها در وبلاگ این حقیر در قسمت پیوندها موجوده.
یه چیز دیگه: برنامتون رو خیلی خشک طراحی نکنید. براش جای انعطاف باقی بذارید. سعی کنید برای حالت احتمالی ای که ممکنه تمام برنامه ریزی تون بهم بخوره یه جایگزین داشته باشید. البته داشتن برنامه الزامی نیست. من بدم میاد بدون برنامه جایی برم ولی برای بعضی ها این موضوع خیلی لذت بخشه. خودتون رو ملزم به رعایت یه سری قانون خاص نکنید.
داشتن همسفر هم می تونه به پایین آوردن هزینه کمک کنه. شما تنها هستید و می خواید یه اتاق تک نفره بگیرید که میشه مثلا 20 دلار ولی توی همون هتل اتاق دو نفره قطعا 40 دلار نیست بلکه 30 دلاره که سهم شما میشه 15 دلار. یا مثلا اگه بخواید تاکسی بگیرید هزینه سرشکن میشه چون بیشتر جاهای دنیا بر خلاف ایران، کرایه برای یک ماشین دربست حساب میشه نه به ازای هر نفر. نیاز به گفتن نیست که پیدا کردن همسفر خوب که لذت سفر رو دو برابر بکنه یه هنره که مطمئنم همه شما این هنر انسان شناسی رو دارید.
راستی یه چیز دیگه تا یادم نرفته کسانی که می خوان ایرانگردی رو ارزون انجام بدن می تونند با گروههای (NGO (Non-Governmental Organization (گرههای غیر دولتی) که در این زمینه فعالیت دارن همراه بشن. این گروهها از وقتی که سفر خارجی رفتن سخت تر شده فعالتر هم شدن. بعضی از این گروهها واقعا کم هزینه سفر می کنند. چون معمولا تعداد همسفرها توی این گروهها زیاده هزینه سرشکن میشه. خوب نکته بزرگ این گروهها اینه که علاوه بر اینکه دوستان جدید پیدا می کنید می تونید به جاهایی برید که معمولا به تنهایی یا بدون راهنمای حرفه ای امکانش نیست. من خودم معمولا با گروه آنوبانینی سفر می کنم. با وارد شدن به یکی از این گروهها قطعا می تونید با گروههای دیگه آشنا بشید.
یه چیز دیگه: برنامتون رو خیلی خشک طراحی نکنید. براش جای انعطاف باقی بذارید. سعی کنید برای حالت احتمالی ای که ممکنه تمام برنامه ریزی تون بهم بخوره یه جایگزین داشته باشید. البته داشتن برنامه الزامی نیست. من بدم میاد بدون برنامه جایی برم ولی برای بعضی ها این موضوع خیلی لذت بخشه. خودتون رو ملزم به رعایت یه سری قانون خاص نکنید.
داشتن همسفر هم می تونه به پایین آوردن هزینه کمک کنه. شما تنها هستید و می خواید یه اتاق تک نفره بگیرید که میشه مثلا 20 دلار ولی توی همون هتل اتاق دو نفره قطعا 40 دلار نیست بلکه 30 دلاره که سهم شما میشه 15 دلار. یا مثلا اگه بخواید تاکسی بگیرید هزینه سرشکن میشه چون بیشتر جاهای دنیا بر خلاف ایران، کرایه برای یک ماشین دربست حساب میشه نه به ازای هر نفر. نیاز به گفتن نیست که پیدا کردن همسفر خوب که لذت سفر رو دو برابر بکنه یه هنره که مطمئنم همه شما این هنر انسان شناسی رو دارید.
راستی یه چیز دیگه تا یادم نرفته کسانی که می خوان ایرانگردی رو ارزون انجام بدن می تونند با گروههای (NGO (Non-Governmental Organization (گرههای غیر دولتی) که در این زمینه فعالیت دارن همراه بشن. این گروهها از وقتی که سفر خارجی رفتن سخت تر شده فعالتر هم شدن. بعضی از این گروهها واقعا کم هزینه سفر می کنند. چون معمولا تعداد همسفرها توی این گروهها زیاده هزینه سرشکن میشه. خوب نکته بزرگ این گروهها اینه که علاوه بر اینکه دوستان جدید پیدا می کنید می تونید به جاهایی برید که معمولا به تنهایی یا بدون راهنمای حرفه ای امکانش نیست. من خودم معمولا با گروه آنوبانینی سفر می کنم. با وارد شدن به یکی از این گروهها قطعا می تونید با گروههای دیگه آشنا بشید.
برچسب‌ها: جهانگردی ارزان, Lonely Planet, سفر ارزان, بهترین زمان سفر
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۳۹۲/۰۱/۱۳ساعت 16:21 توسط نادر
|
